Je hebt bijzondere uitdagingen, je kunt abnormale grenzen verleggen en dan is er ook nog de Marathon des Sables. Op zondag 7 april valt het startschot voor Bart Eigenhuis.
Voor de tweede keer in zijn sportieve leven staat Bart Eigenhuis in de Marokkaanse Sahara aan de start van de gruwelijk zware Marathon des Sables. Zeven lange dagen in touw, 250 kilometer door het zand, en dat ook nog eens met minimale uitrusting en ondersteuning. Het betoog van de inwoner uit Soest klinkt bijna als een tocht door de hel.
Eigenlijk was Eigenhuis helemaal niet van plan om dit jaar mee te doen aan de beroemde zandmarathon. Maar nadat een andere deelnemer bij hem aanklopte voor tips en trucs, begon het in december toch weer te kriebelen. De voorbereiding viel zo behoorlijk kort uit, maar dat compenseert Eigenhuis met de ervaringen van vijf jaar geleden. Zo heeft hij in de Soester Duinen intensiever en specifieker getraind, onder meer met het juiste gewicht in zijn rugzak: twaalf tot dertien kilo.
Astronautenvoedsel
De deelnemers worden twee dagen voor de start al de woestijn in gedirigeerd om te acclimatiseren en hun uitrusting te laten controleren. Die moet aan strenge eisen voldoen, aldus Eigenhuis: “Vanaf de start leef je alleen nog maar uit je rugzak. Verplichte items zijn een doktersverklaring met ECG en minimaal 2000 kilocalorieën aan voeding per dag. We moeten voor de hele week ons eigen eten meenemen, ook tijdens de race. Een kilo of vier, vijf met vooral astronautenvoedsel, energierepen en oploskoffie. Voor ’s avonds heb ik zakjes pinda’s mee. Dat wordt na een dag of vier een delicatesse.”
Ook sleept Eigenhuis de hele week zijn eigen kookgerei en slaapzak mee. Elke nacht zet de organisatie een kring van Berbertenten neer, wat niet meer voorstelt dan grote doeken over een paar houten stokken. Slapen gebeurt op Perzische tapijtjes. De wind heeft er vrij spel, totdat iedereen ’s ochtends rond vijf uur moet opstaan. “De nachten zijn fris en dan moet je nog hopen dat het niet waait. Als het dan om vijf uur licht wordt, begint de zon meteen te branden.”
Knipkaart voor water
Het enige waar de deelnemers niet voor hoeven te zorgen is water. Dat krijgen ze bij de controleposten onderweg en na afloop. De organisatie houdt met een knipkaart nauwlettend in de gaten dat de deelnemers genoeg drinken. Van tevoren krijgen ze bovendien al 120 zouttabletten uitgereikt, waarvan ze er om de tien kilometer twee wegslikken. Eigenhuis: “Dat is essentieel om de vochthuishouding op gang te houden, anders lig je er door uitdroging na een dag of drie al uit. Het wordt op het warmst van de dag tussen de veertig en vijftig graden, maar je voelt niet dat je zweet.”
Hardlopen over het zachte, mulle, rode Saharazand is ook geen sinecure. “Het lijkt alsof je op vogelzaad loopt. Heuvelduinen op en af, er lijkt geen eind aan te komen. En dan zijn er ook nog halfdroge rivierbeddingen, waar je een beetje in wegzakt. Dat alles eist natuurlijk zijn tol, maar misschien is het een voordeel dat ik nu weet wat me te wachten staat en beter ben voorbereid. Met gators over je schoenen en onderbenen moet je proberen zand buiten te houden. Vijf jaar geleden zag ik compleet kapotte voeten voorbijkomen.”
Kleding rechtop
In de busreis naar de start krijgen de deelnemers pas een overzicht met de dagetappes te zien. Zeker is dat er een tweedaagse (inclusief nacht) van bijna negentig kilometer tussen zit, een dag later gevolgd door een complete marathon. “De finish ligt in the middle of nowhere en daarna is het nog een dag behelpen, voordat iedereen weer in de bewoonde wereld terugkeert.
Gevraagd naar bijzondere momenten blijkt het juist over die afloop te gaan: de eerste douche na negen dagen niet kunnen wassen. Eigenhuis heeft verder maar één setje loopkleding mee. “Dat kun je na een paar dagen rechtop neerzetten. Allerlei eenvoudige dingen ga je ineens ontzettend waarderen, ook – later – de dingen thuis. Waar je normaal in Nederland over zou mopperen, wordt na die week allemaal anders.”
Samenvattend besluit Eigenhuis: “Er zijn alleen maar leuke kanten aan deze wedstrijd. Het is daar natuurlijk prachtig, in die woestijn. Zo waanzinnig mooi, dat kun je haast niet beschrijven. Verder is het de voorbereiding, het ernaartoe werken en het avontuur dat lonkt. Het is een investering in beleving door middel van sport.”
“Je bent ook helemaal van de buitenwereld afgesloten en mag je telefoon niet gebruiken. Je ontvangt ’s avonds voor het slapengaan wel uitgeprinte e-mails van het thuisfront en van de meest onverwachte mensen. Dat doet je heel erg goed.”
Bekijk voor een voorproefje van de Marathon des Sables dit filmpje voor de editie van 2018.
Bart Eigenhuis zamelt in Marokko geld in voor ‘Holland4Als’. Volg de Marathon des Sables met een live webcam via deze website.
